Situering: Onze-Lieve-Vrouwehoekje, Oud Stuivekens, tegen de linkerzijde van de gerestaureerde kerktoren, waarnemingspost van de Monnik-Soldaat Martial LEKEUX.

GPS-coördinaten: +51°03'30.7", +2°49'56.9"

Opschriften

"1914 - 1918

HIER BEVOND ZICH
DE UITKIJKPOST VAN
ARTILLERIEOFFICIER
-FRANCISCAAN

MARTIAL LEKEUX

FRANCISCAIN-
OFFICIER D'ARTILLERIE
AVAIT ICI SON POSTE D'OBSERVATION"

Beschrijving van het monument

Tegen de N-muur van de torenruïne is een rechthoekige bronzen plaat bevestigd, waarvan de randen op bepaalde plaatsen verbredingen vertonen, die een onderliggend Latijns kruis suggereren. Onderaan 2 gekruiste kanonlopen. Letters en embleem in vlakreliëf. H. 110 x Br. 69 cm (Bron [46]).

Uitvoering: Gieterij Georges Minne, Gent (Bron [46]).

Onthulling: 16 oktober 1962 (Bron [46]).

Geschiedenis

Na WOI werd de torenruïne die was gebruikt als observatiepost, geconsolideerd als oorlogsgedenkteken. Aan de buitenzijde van de torenbasis is o.m. een bronzen plaat aangebracht ter herinnering aan Pater Martial. De gedenkplaat werd onthuld in 1963. Edouard LEKEUX (1884-1962) had militaire school gevolgd, maar vervolgens trad hij in bij de minderbroeders. Tijdens WOI had hij zich als oorlogsvrijwilliger en reserveluitenant aangeboden als observator in de voorste linies. LEKEUX stelde voor om de artillerie te observeren van op de kerktoren van Oud-Stuivekenskerke. Half december trok hij ernaartoe, maar moest zich eerst in de hoeve Goemaere, op 50m hiervan, installeren, omdat de trap in de toren ingestort was. Eind december kwam een genieploeg ladders in de kerktoren installeren. LEKEUX hield vanaf de toren de Duitse stellingen, aflossingen en bevoorradingen in het oog en hielp de eigen artillerie regelen. Als het nodig was ging hij mee met een patrouille. De toren werd begin 1915 meerdere malen door granaten geraakt. Noodgedwongen moest LEKEUX vanaf maart 1915 opnieuw zijn intrek nemen in de hoeve. Hij was bekend als de "maïeur": burgemeester van "Oud-Stuv". LEKEUX verbleef meer dan 16 maanden in Oud-Stuivekenskerke, tot mei 1916, maar had de toren zelf slechts een paar maanden kunnen gebruiken. In april 1919 keerde hij, inmiddels kapitein-commandant, houder van het kruis van Ridder in de Leopoldsorde en bezitter van het maximum aantal frontstrepen, terug naar het klooster. Hij werd in 1920 als pater Martial gewijd. Zijn indrukken over WOI schreef hij neer in "Mes cloîtres dans la tempête" en "Le patelin de Notre-Dame". Hij ijverde voor de oprichting van de kapel ter ere van OLV der Zege en de doden van WOI in de nabijheid van zijn observatiepost te Oud-Stuivekens (1925). (Bron [100]).

Meer info over deze soldaat