Ligging - Localisation: Sint-Andriesabdij te Zevenkerken. Abbaye Sint-Andries à Zevenkerken.

GPS-coördinaten - Coordonnées GPS: +51°09'33.8", 3°09'32.8"

Opschriften - Inscriptions

In het midden van de achterste rij staat er een eenvoudig groot houten kruis zonder Christusfiguur met aan de voet een gemetseld plateau waarop men kan lezen:

"GEMEENTE SINT-ANDRIES
UIT ERKENTELIJKHEID"

Historisch achtergrond - Contexte historique (1)

Het militair hospitaal in de abdij van Zevenkerken

Reeds in de eerste wereldoorlog hadden de Duitsers de voordelen van de rustige ligging van de abdij ontdekt en er vanaf 1915 een Kriegslazaret in onder gebracht. Na de bevrijding in 1918 werd België geteisterd door de berucht Spaanse griep en het leger gebruikte de abdij om er de besmette militairen in onder te brengen. In 1939 duikt in hel oosten de dreiging van een volgende oorlog op en het leger beslist om in de abdij een militair hulphospitaal (HMH), of ook wel reserve militair hospitaal (RMH) genoemd, te installeren. Dit hospitaal heeft een capaciteit van 500 bedden.

Als in 1940 de oorlog uitbreekt is dit hospitaal reeds degelijk uitgerust voor de opdracht met onder andere een mobiele radiologische inrichting en een mobiele ontsmettings-groep. Op 10 mei 1940 wordt het hospitaal operationeel onder de naam HMH Nr 33, onder het bevel van Kapt Radioloog TOUSSAINT. Met de terugtocht van het leger steeg ook het aantal gewonden tot ongeveer 900. Alle lokalen werden als verpleegzaal ingericht, zelfs de leslokalen en de refter. Chirurgen opereerden er dag en nacht op tien operatietafels.

De vele geamputeerde ledematen werden snel in de kloostertuin begraven. Na een pijnlijke doodsstrijd bezweken velen aan koudvuur, hun kleren werden verbrand op het speelplein. Tussen 24 en 27 mei waren de Duitsers zo dicht genaderd dat de situatie uitzichtloos werd. Het personeel verliet de abdij en nam het medisch materieel mee om het in andere hospitalen te gebruiken. Kapt TOUSSAINT bleef met honderden gewonden in zijn hospitaal en verkreeg via Eerwaarde Dom Neve dat de kloosterzusters uit Loppem in de abdij tewerkgesteld werden. Deze zusters konden terugvallen op hun ervaring uit de missies en waren samen met vrouwen uit Sint- Andries een niet te onderschatten hulp. Tijdens de l8-daagse veldtocht stierven er in de abdij 72 Belgische gewonden en enkele Duitsers. Na de capitulatie nam het Rode Kruis het HMH over en noemden het "Medisch Heelkundig centrum van Zevenkerken". Het werd ontbonden op 02 augustus en stond tot dan onder leiding van Med Maj. GLORIEUX. In de kapel van de abdijschool herinnert een glasraam aan deze bange dagen.

Het Militair Kerkhof

Degenen die het hoogste offer gaven voor hun vaderland, hun leven, werden noodgedwongen met een eenvoudige uitvaart begraven in het bos. Veel van hen zullen achteraf ontgraven worden op aanvraag van de familie om in eigen stad of dorp te rusten. Het kerkhof waar de overleden paters liggen is gemakkelijk te bezoeken, maar moeilijker om vinden is het militair kerkhofje dat wat verborgen ligt in het bos naast het voetbalplein aan de oude privéschool. Het is een gedeelte van het abdijterrein afgeschermd met een bord "Verboden Toegang". Verwacht er geen militair kerkhof zoals men gewoon is te zien, mooi onderhouden met een perfect gazon. Het kerkhofje ligt in de schaduw van de bomen, de zerken traditioneel afgebakend. De natuur neemt met mosbedekking langzaam maar zeker terug bezit van de grond. Een eenvoudige omheiningplank bakent het kerkhofje af. In dit stukje natuur liggen op twee rijen de stoffelijke resten van 26 Belgische militairen. Open ruimten tussen de graven wijzen erop dat hun makkers verhuisd zijn naar hun haardstede. Alle kruisen zijn gelijk, 60 cm groot en in arduin. De doodsstrijd was individueel: kort of lang, pijnlijk of zacht. Een kogel, een schrapnel, een luchtaanval, een artilleriebeschieting was voldoende. Op de twee rijen gelijnde kruisjes leest men hun naam, graad (niet voor de soldaten), eenheid, jaar van geboorte en overlijden. Enkel het overlijdensjaar is uniform. 1940. (Bron: Site "Meetjesland 1940")

Historisch achtergrond - Contexte historique (2)

Toen ons land zich op 27 mei 1940 klaarmaakte om zich over te geven aan de Duitse strijdkrachten, verborgen de monniken van de abdij zevenendertig vaandels van Belgische regimenten, die daardoor nooit ontdekt werden. De Duitse commandant had nochtans zijn bureau in het aanpalende lokaal geïnstalleerd. Voor deze dienst ontving de abdij in 1952 haar eigen vaandel. Dit is niet de enige link tussen Defensie en het klooster. In 1940 herbergde de muren een hospitaal gedurende een achttiendaagse veldtocht en ook een militaire begraafplaats. (Bron: Defensie)

Alors que le 27 mai 1940 notre pays s'apprêtait à capituler face aux forces allemandes, trente-sept étendards de régiments belges furent dissimulés dans l'abbaye sans jamais être découverts. Le commandement allemand avait pourtant installé son bureau dans une pièce voisine !  Pour ce service, l'abbaye reçut en 1952 son propre étendard. Ce n'est pas le seul lien qui unit la Défense au monastère. En 1940, ses murs accueillirent également un hôpital durant la campagne des dix-huit jours ainsi qu'un cimetière militaire. (Bron: La Défense) 

Plechtigheden - Commémorations

Hun offer nog steeds indachtig, is er elk jaar in september een ontroerende plechtigheid in aanwezigheid van vaderlandslievende verenigingen en de paters. Een terugkerend scenario behelst een naamafroeping, het leggen van een krans aan het grote kruis en het brengen van het vaderlandslied. (Bron: "De Klaroen", Tijdschrift van de Koninklijke Maatschappij der Ex-Onderofficieren Oostende, nr 3, 2015).

De 37 vaandels van Belgische regimenten - Les 37 étendards de régiments belges

                     

Zie namen op de graven - Voir les noms sur les tombes